Perron 17 LUKZE Reis naar Muzee olv Luc voor de expo van Carsten Höller.

LUKZE REIZEN MATTHYS organiseert:

Exclusieve uitstap voor de die-hard connoisseur, de meerwaarde-zoekende flaneur of de reactionaire je-m’en-foutist.. 
!!!! slechts 5 plaatsen beschikbaar !!!! in de luxe shuttle…voor de eerste 5 inschrijvers via ons formulier: http://www.academietemse.be/perron17-het-nieuwe-creatieve-station-van-de-academie-van-temse/perron-17-inschrijvingsformulier
Open voor iedereen.

Eigen vervoer uiteraard mogelijk.

Zaterdag 17 december : Expo KARSTEN HOLLER in Muzee, Oostende.

Vertrek om 13u met geblindeerde luxe shuttle, type Mercedes, aan Academie.
Terug tussen 17u en 18u aan Academie.

Carsten Höller. Videoretrospective with Two Lightmachines is het eerste grote overzicht van het audiovisueel werk van deze kunstenaar. Sinds begin 1990 maakt Carsten Höller experimentele en vaak monumentale installaties. In 1993 zette hij een punt achter zijn carrière als agrarisch entomoloog en werd hij kunstenaar, maar bleef wel geïnteresseerd in het gedrag van insecten en andere levende organismen. Zijn audiovisueel werk focust zich dan ook vaak op natuurwetenschappelijke en sociologische experimenten met dieren en mensen. Experimenten met bijvoorbeeld vogels, apen, kinderen of vrienden van Carsten Höller en proeven met psychoactieve middelen vormen het onderwerp van verschillende video’s. Gedurende de laatste 15 jaar ontwikkelde de kunstenaar een sterke interesse in de Congolese muziekcultuur die de aanleiding werd voor het maken van ‘Fara Fara’ (met Måns Månsson), een film geprojecteerd op twee schermen over een muzikale strijd in Kinshasa.
Naast video’s en films toont de retrospectieve in Mu.ZEE , twee andere, meer sculpturale werken die de illusie creëren van bewegende beelden. Opvallend bij deze installaties zijn de knipperende lichten, het opwekken van kleurrijke gezichtsvelden en het gevoel te hebben in een lift te zitten.

Kunstcriticus Jan Braet schreef een recensie in de Knack en overtuigde mij als volgt:
Wie de hel van Höller betreedt, valt een lichte verbijstering ten deel. De ingang wordt bewaakt door een schuchter zangvogeltje, een echte goudvink in zijn kooi. Zijn soortgenoot op een scherm daartegenover heeft er een avontuur als ‘Pinson d’Amour’ op zitten : iemand leerde hem een liefdeslied dat hij, losgelaten in het bos, moest reproduceren om de geliefde van de vinkenzetter te charmeren….
Höller experimenteert met paddestoelen om zichzelf te horen hallucineren of om er kleine kinderen mee te vergiftigen. De duif waarop hij een camera vastbindt om panoramische stadsbeelden te capteren, bezwijkt onder de last en stort neer. Een meisje krijgt rode contactlenzen aangepast en moet op een schommel kijken naar een filmpje waarin een jong stel de liefde bedrijft onder invloed van martini Rosso. wanneer uiteindelijk ook het scherm rood kleurt, wordt de wereld bekeken vanuit het oogpunt van albino’s…
Men zou in humoristische termen kunnen gewagen van bewustzijnsverruimende videokunst. In een strenge bui ziet men vooral boosaardige provocaties, extra in de verf gezet door een muur van 123 lampen die een mens fusilleren met een oogverblindend licht, terwijl de bezoekersgids het effect van deze ‘lightmachine’ in alle ernst beschrijft als een ervaring van verschillende kleurvelden met de ogen open of dicht. De mildere Höller is te zien in een video over een auto die rondjes draait op een kruispunt en zo de andere automobilisten tot een langzame dans van de twijfel dwingt…enz.